Η νίκη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων της Μαδρίτης –όπως και άλλοι πρόσφατοι αγώνες στην Ισπανία– αποδεικνύει ότι η λαϊκή αντίσταση αποδίδει.
«Η αντίσταση είναι μάταιη» ακούμε διαρκώς. «Τόσα χρόνια διαμαρτύρεστε και η κρίση καλά κρατεί, οπότε γιατί παλεύετε;» λένε άλλοι, με αποτέλεσμα να μας βυθίζουν στην απάθεια και στην παραίτηση. «Οι διαμαρτυρίες μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι χειρότερο» ψιθυρίζουν οι εκφοβιστές. Μας θέλουν υποταγμένους, με το κεφάλι σκυμμένο. Τα όνειρα για αλλαγή απαγορεύονται. Η ιστορία, ωστόσο, ακατάβλητη, επαναστατεί και μας δείχνει, διαψεύδοντας τους απαισιόδοξους, ότι ο αγώνας αξίζει. Η νίκη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος δημόσιας υγείας της Μαδρίτης, η νίκη των κατοίκων της γειτονιάς της Γκαμονάλ, που ύψωσαν το ανάστημά τους στους κερδοσκόπους και τους διεφθαρμένους, η νίκη των οδοκαθαριστών στην πρωτεύουσα και του αγώνα τους για τις θέσεις εργασίας, καθώς και ο αγώνας ενάντια στις εξώσεις και τις τράπεζες, αποτελούν πειστικά παραδείγματα.
Οι ουσιαστικές νίκες δεν είναι εύκολη υπόθεση όταν οι πολιτικοί προδίδουν τα δικαιώματά μας και τα εκποιούν στο κεφάλαιο. Η νίκη γίνεται δύσκολη υπόθεση όταν ο κρατικός μηχανισμός υπερασπίζεται τους έχοντες και καταλύει τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Το έργο της αλλαγής είναι επίπονο όταν τα ιδιωτικά συμφέροντα εξαγοράζουν τα μέσα ενημέρωσης. Κι όμως, οι νίκες που κερδίζονται, μικρές και μεγάλες, μας δείχνουν τον δρόμο.
Μία τέτοια νίκη είναι η στροφή 180 μοιρών που έκανε η κυβέρνηση της Μαδρίτης όσον αφορά τα σχέδιά της περί ιδιωτικοποίησης έξι δημόσιων νοσοκομείων. Η διοίκηση της πρωτεύουσας (που ανήκει στο Λαϊκό Κόμμα) αναγκάστηκε να ανακαλέσει το σχέδιο υπεργολαβίας έπειτα από δεκαπέντε μήνες διαμαρτυρίας και την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Μαδρίτης να αναστείλει προσωρινά τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης με την αιτιολογία ότι ενδέχεται να προκαλέσει «σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία». Παρεμβλήθηκαν επίσης μήνες διαμαρτυριών, απεργιών, δημοψήφισμα με περίπου ένα εκατομμύριο ψήφους κατά των μέτρων, καταλήψεις σε νοσοκομεία, και αγωγές. Ο θρίαμβος άφησε εμβρόντητο τον βασικό εισηγητή των μέτρων και τοπικό επίτροπο για θέματα υγείας, Χαβιέ Φερνάντες-Λασκέτι, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο αγώνας αξίζει.
Η Γκαμονάλ, άλλη μία σπουδαία νίκη. Ύστερα από μόλις μία εβδομάδα (10 ‒ 17 Ιανουαρίου) έντονων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στην πόλη Μπούργκος ενάντια στην κατασκευή λεωφόρου στη γειτονιά της Γκαμονάλ, ο δήμαρχος Χαβιέ Λακάλ δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αναστείλει επ’ αόριστον τα έργα κατασκευής. Η διαμάχη είχε υψηλό διακύβευμα: ένα έργο εκατομμυρίων ευρώ με τεράστια κέρδη για τις εμπλεκόμενες εταιρείες και τους πολιτικούς σε μία εργατική γειτονιά στην οποία ουδέποτε είχαν πραγματοποιηθεί επενδύσεις ή υποδομές. Η «αστική» διαμάχη στην Γκαμονάλ έγινε η αιχμή του δόρατος στη μάχη εναντίον της διαφθοράς, της κερδοσκοπίας τής γης, και της κρίσης. Διαδηλώσεις αλληλεγγύης προς την κοινότητα διοργανώθηκαν σε όλη την επικράτεια της Ισπανίας, ενώ οι απόπειρες ποινικοποίησης και παραπληροφόρησης δεν ευοδώθηκαν. Ο αγώνας αξίζει.
Χρειάστηκαν 13 μέρες απεργίας και τόνοι σκουπιδιών σε ολόκληρη τη Μαδρίτη για να αποφευχθούν 1.134 απολύσεις οδοκαθαριστών και κηπουρών της πόλης τής Μαδρίτης. Χρειάστηκε μία επ’ αόριστον απεργία για να στηθούν στον τοίχο οι ιδιωτικοί υπεργολάβοι που ήθελαν όχι μόνον εκατοντάδες εργάτες, αλλά και περικοπές έως 43%. Η νίκη, βέβαια, δεν ήταν πλήρης, καθώς το προσωπικό αναγκάστηκε να δεχτεί 45 ημέρες διαθεσιμότητας ανά εργάτη (δηλαδή, απόλυση χωρίς αποζημίωση) και ανά έτος για την επόμενη τετραετία, καθώς επίσης και πάγωμα μισθών έως το 2017. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μία επ’ αόριστον απεργία –που, δυστυχώς, δεν έχει επαναληφθεί προς το παρόν– κατάφερε να προστατεύσει όλες τις θέσεις εργασίας. Ο αγώνας αξίζει.
Ο αγώνας κατά των εξώσεων αποτελεί αναμφισβήτητα την απόλυτη έκφραση συλλογικής επανάστασης ενάντια σε αυτή την απατεωνιά που ονομάζουν κρίση. Αντιδρώντας στην ασυδοσία της τοκογλυφίας των τραπεζών, ο κόσμος δημιούργησε οργανώσεις βάσης. Επί τετραετία και πλέον, η κίνηση πολιτών PAH (Πλατφόρμα Πληγέντων από Υποθήκες) έχει καταφέρει έως τώρα να αποτρέψει 936 εξώσεις, να επαναστεγάσει 712 άτομα σε άδειες ιδιοκτησίες που άλλοτε ανήκαν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και πλέον τελούν υπό κατάληψη από την Κοινωνική εκστρατεία Obra της PAH, και να υποχρεώσει πολλές τράπεζες σε διαπραγμάτευση εκατοντάδων εκποιήσεων και κοινωνικού ενοικίου. Κάποιοι θα πουν ότι αυτή η πρόοδος είναι απειροελάχιστη σε σχέση με τη συνολική επίθεση που εξαπολύεται. Και θα έχουν δίκιο. Ας το πουν, όμως, αυτό σε όλους όσοι έχουν βρει στέγη χάρη στην PAH. Ο αγώνας αξίζει.
Από την εμφάνιση των indignados ή της κίνησης 15M έχουμε περάσει από το «Δεν μας εκπροσωπούν» στο «Ναι, μπορούμε». Ανακτήσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Όσο το κεφάλαιο συνεχίζει να εξαπολύει την επίθεσή του, τόσο μεγαλώνουν η αγανάκτηση και η ανυπακοή μας. Οι νίκες τού σήμερα είναι οι καταλύτες για τις νίκες τού αύριο. Ο αγώνας είναι απαραίτητος για να αλλάξουν τα πράγματα. Πρέπει να αφουγκραστούμε τα μηνύματα. Μόνο τότε θα νικήσουμε.
Esther Vivas
μετάφραση: Trommons.org
This post is also available in: Ολλανδικα, Αγγλικα, Γαλλικα, Γερμανικα, Ιταλικα, Ισπανικα, Πορτογαλικα
